1 Ամեն բանի ժամանակ կայ. Եւ ժամանակ՝ * երկնքի տակի բոլոր ձեռնարկութեան։
2 Ծնելու ժամանակ, եւ * մեռնելու ժամանակ. Տնկելու ժամանակ, եւ տնկածը պոկելու ժամանակ.
3 Սպանելու ժամանակ, եւ բժշկելու ժամանա. Քանդելու ժամանակ, եւ շինելու ժամանակ.
4 Լալու ժամանակ, եւ ծիծաղելու ժամանակ. Սգալու ժամանակ, եւ պարելու ժամանակ.
5 Քարեր դէն գցելու ժամանակ, եւ քարեր ժողովելու ժամանակ. Գրկելու ժամանա, եւ * գրկելուց հեռանալու ժամանակ.
6 Որոնելու ժամանակ, եւ կորցնելու ժամանակ. Պահելու ժամանակ, եւ դէն գցելու ժամանակ.
7 Պատառելու ժամանակ, եւ կարելու ժամանակ. * լռելու ժամանակ, եւ խօսելու ժամանակ.
8 Սիրելու ժամանակ, եւ * ատելու ժամանակ. Պատերազմի ժամանակ, եւ խաղաղութեան ժամանակ։
9* Ի՞նչ օգուտ ունի նա, որ գործում է, իր քաշած աշխատանքիցը։
10* Տեսայ այն զբաղմունքը որ Աստուած տուել է մարդկանց որդիներին, որ նորանով զբաղուին։
11 Նա ամեն բան արել է վայելուչ իր ժամանակին, նաեւ յաւիտենականութիւնը դրել է նորանց սրտումը. Բայց այնպէս որ * մարդս չէ կարող ըմբռնել Աստուծոյ արած գործքը գլխիցը մինչեւ ծայրը։
12* Իմացել եմ, որ նորանցում մի աւելի լաւ բան չկայ քան թէ լաւութիւն անելը իր կեանքում։
13 Ու նաեւ որ * ամեն մարդ ուտում խմում է եւ իր բոլոր աշխատանքը վայելում. Դա Աստուծոյ պարգեւն է։
14 Իմացել եմ, որ ամեն ինչ որ Աստուած անում է, այն յաւիտենական է, * նորա վերայ չի աւելացնուիլ, եւ նորանից չի պակասեցնուիլ, եւ Աստուած արել է որ վախենան նորա երեսիցը։
15* Ինչ որ կայ, այն արդէն կար. Եւ ինչ որ լինելու է, այն արդէն եղած է, եւ Աստուած կորոնէ անցկացածը։
16 Եւ էլի տեսայ արեգակի տակին * դատի տեղը, որ անզգամութիւն կար այնտեղ. Եւ արդարութեան տեղը՝ որ այնտեղ անզգամութիւն կար։
17 Ես ասեցի իմ սրտումը. * Արդարին եւ ամբարշտին Աստուած է դատում. Որովհետեւ * ամեն ձեռնարկութեան ժամանակ կայ, եւ ամեն բանի համար՝ որ լինում է այնտեղ։
18 Ես ասեցի իմ սրտումը. Սա մարդկանց որդիների համար է, որ Աստուած փորձէ նորանց, որ տեսնեն թէ իրանք անասուններ են ինքն ըստ ինքեան։
19* Նորա համար որ մարդկանց որդիների պատահածը եւ անասուններին պատահածը, նորանց պատահածը մէկ է։ Ինչպէս սա է մեռնում, նոյնպէս էլ մեռնում է նա. Եւ ամենքի շունչը մէկ է. Եւ մարդս անասունից մի առաւելութիւն չունի. Որովհետեւ ամենն էլ ունայն է։
20 Ամենը գնում է մէկ տեղ, * ամենը հողից է եղել եւ ամենը հող է դառնալու։
21* Ո՞վ գիտէ թէ մարդկանց որդիների հոգին վերեւ է գնում, եւ անասունի ոգին ցած է գնում գետինը։
22* Եւ ես տեսայ որ նորանից աւելի լաւութիւն չկայ, որ մարդ ուրախանայ իր գործքովը, * որովհետեւ նորա բաժինը դա է. * որովհետեւ ո՞վ պիտի տանէ նորան որ տեսնէ, թէ իրանից յետոյ ինչ է լինելու։