1 Մեռած ճանճերը գարշահոտ են անում եռացնում իւղագործի իւղը, նոյնպէս եւ մի քիչ յիմարութիւնը աւելի ծանր է լինում իմաստութիւնից եւ փառքից։
2 Իմաստունի սիրտն իր աջ կողմին է, եւ յիմարի սիրտն իր ձախ կողմին։
3 Որ ճանապարհով էլ որ գնայ յիմարը՝ պակասամիտ է. * եւ ամենին կասէ, թէ ինքը յիմար է։
4 Եթէ իշանի բարկութիւնը վեր կենայ քեզ դէմ, * քո տեղը չձգես. Որովհետեւ * մեղմութիւնը մեծ յանցանքները կդադարեցնէ։
5 Կայ մի չարիք էլ, որ տեսայ արեգակի տակին, այն սխալմունքի նման, որ դուրս է գալիս իշխանի առաջիցը։
6* Յիմարութիւնը դրվում է շատ բարձրերում, իսկ հարուստները ցածումն են նստում։
7 Տեսայ ծառաներ՝ * ձիերի վերայ. Եւ իշխաններ՝ ծառաների պէս ման գալիս երկրի վերայ։
8* Ով որ փոս փորէ, մէջը կընկնի. Եւ ով որ ցանկը քանդէ, օձը կկծի նորան։
9 Ով որ քարեր տեղահանէ, նորանցով կվնասուի. Փայտ կտրողը վտանգի է ենթարկուած նորանից։
10 Եթէ կացինը բթացել է, եւ նա չսրէ նորա բերանը, այն ժամանակ նա պէտք է ոյժը զօրացնէ, եւ յաջողութեան շահն իմաստութիւնն է։
11 Եթէ օձը խայթէ * առանց թովելու, ուրեմն օգուտ չկայ թովչութիւն ունեցողի համար։
12* Իմաստունի բերանի խօսքերը շնորհք են, բայց * անմտի շրթունքներն իրան կուլ կտան։
13 Նորա բերանի խօսքերի սկիզբը յիմարութիւն է. Եւ նորա բերանի վերջը չար խենդութիւն։
14* Եւ յիմարը կշատացնէ խօսքերը. Մարդս չգիտէ թէ ինչ է լինելու. Եւ թէ նորանից յետոյ ինչ է լինելու, * ո՞վ կարող է իմացնել նորան։
15 Յիմարի աշխատութիւնն իրան կյոգնեցնէ, որ չգիտէ քաղաքը գնալը։
16* Վա՜յ քեզ, երկիր, որ թագաւորդ տղայ է. Եւ որ իշխաններդ առաւօտանց կանուխ ուտում են։
17 Երանի՜ քեզ, երկիր, որ թագաւորդ ազնուազարմ է, եւ որ * իշխաններդ իր ժամանակին են ուտում ոյժի համար եւ ոչ թէ խնջոյքի համար։
18 Շէնքը ծուլութիւններով փուլ կգայ, եւ ձեռքերը կախելով՝ տունը կկաթէ։
19 Հացկերոյթը ուրախանալու համար կանեն, եւ * գինին կզուարթացնէ կեանքը, եւ արծաթը պատասխան է տալիս ամենին։
20* Քո մտքումն անգամ մի անիծիր թագաւորին, եւ քո անկողնարանումը մի անիծիր հարուստին. Որովհետեւ երկնքի թռչունը ձայն կտանէ. Եւ թեւաւորը խօսքը կպատմէ։