Առակաց 26

Յիմար, ծոյլ և վատ մարդիկ արժանի չեն պատիւի։

1 Ինչպէս ձիւնը ամառը, եւ * անձրեւը հունձին՝ այնպէս էլ յիմարին պատիւ չի վայելիլ։

2 Ինչպէս որ ճնճղուկը թռթռում եւ ծիծեռնակը թռչում է, այնպէս էլ * զուր անէծքը չի կատարուիլ։

3* Խարազանը ձիու համար, եւ սանձը՝ էշի, եւ գաւազանը յիմարների մէջքի համար է։

4 Մի պատասխանիր յիմարին նորա տխմարութեան համեմատ, մի գուցէ դու էլ նորան նմանես։

5* Պատասխանիր յիմարին նորա տխմարութեան համեմատ, մի գուցէ իր աչքին իմաստուն երեւայ։

6 Իր ոտները կարող եւ վնաս կրող է ով որ յիմարի ձեռքով խօսք ապսպրէ։

7 Ինչպէս որ սասանում են կաղի ոտները, այնպէս էլ առակը յիմարների բերանումը։

8 Ինչպէս որ քարն են ծրարում եւ պարսատիկի մէջ շպռտում, այնպէս է եւ յիմարին պատիւ տուողը։

9 Արբածի ձեռքը մտաւ փուշը, եւ առակը՝ յիմարների բերանը։

10 Մեծ է ամեն բան ստեղծողը, վարձք է տալիս յիմարին էլ, վարձք է տալիս յանցաւորներին էլ։

11* Ինչպէս որ շունը ետ է դառնում դէպի իր փսխածը, * այնպէս է իր յիմարութիւնը կրկնող յիմարը։

12* Տեսե՞լ ես մէկ ինքն իր աչքին իմաստուն երեւացող. Յիմարիցն աւելի յոյս կայ քան թէ նորանից։

13* Ծոյլն ասում է. Ճանապարհին առիւծ կայ, հրապարակների մէջ՝ առիւծ։

14 Դուռը շուռ է տալիս իր ծղխնիի վերայ, ծոյլն էլ՝ իր անկողնի վերայ։

15* Ծոյլը իր ձեռքը կկոխէ ամանի մէջը, եւ նորա համար դժուար է նորան ետ տանել իր բերանը։

16 Ծոյլը իմաստուն է երեւում իր աչքին եօթը խելօք պատասխան տուողից աւելի։

17 Շունը ականջներիցը բռնում է այն անցաւորը, որ գրգռվում է իրանը չեղած դատի համար։

18 Ինչպէս մի գիժ որ կրակի կայծեր, նետեր եւ մահ է ցանում,

19 Այնպէս է այն մարդը որ իր ընկերին խաբում է, եւ ասում. * Ահա կատակ եմ անում։

20 Փայտ չլինելիս կրակը կհանգչի. Եւ * քսու չլինելիս կռիւը կդադարէ։

21* Ինչպէս ածուխը կայծերին, եւ փայտը կրակին, նոյնպէս է կռուարար մարդը վէճ վառելու։

22* Քսու մարդի խօսքերը քաղցր պատառների պէս են. Նորանք էլ են իջնում փորի ներսերը։

23 Կղկղանքի արծաթով պատած հողի ամանի պէս են սիրաբորբոք շրթունքը ու չար սիրտը միասին։

24 Ատեցողը կեղծում է իր շրթունքներովը, եւ սրտումը նենգութիւն է դնում.

25* Երբոր նա անուշացնէ ձայնը նորան չհաւատաս. Որովհետեւ եօթը գարշելի բան կայ նորա սրտումը։

26 Թէկուզ՝ ատելութիւնը ծածկուի նենգութեամբ, նորա չարութիւնը կյայտնուի ժողովքի մէջ։

27* Ով որ փոս փորէ՝ նորա մէջը կընկնի. Եւ ով որ քար գլորէ՝ նա նորա վերայ կդառնայ։

28 Ստախօս լեզուն ատում է իր ծեծածներին, եւ շողոքորթող բերանը կորուստ է պատճառում։