1* Մի չարիք կայ, որ տեսել եմ արեգակի տակին, եւ նորանից շատ կայ մարդկանց մէջ.
2 Մի մարդ, որին Աստուած տուել է հարստութիւն, ստացուածք եւ փառք, * որ ոչինչ պակասութիւն չունի իր հոգիի ցանկացած բաներից. * բայց Աստուած նորան իշխանութիւն չէ տալիս նորանից վայելելու, այլ մի օտար մարդ է ուտում այն. Սա ունայնութիւն է եւ վատ ցաւ։
3 Եթէ մի մարդ հարիւր որդի ծնի, եւ շատ տարիներ ապրէ, եւ նորա տարիները շատ լինին, եւ նորա հոգին չկշտանայ բարիքիցը, եւ * նա թաղում չունենայ, ես ասում եմ՝ որ * վիժածը նորանից լաւ է։
4 Որովհետեւ նա ունայնութեամբ գալիս է, եւ խաւարով գնում, եւ խաւարում ծածկվում է նորա անունը։
5 Արեգակն էլ նորան չէ տեսել եւ չէ ճանաչել. Նա նորանից հանգիստ կլինի։
6 Եւ եթէ նա ապրէ հազար տարի կրկին անգամ, եւ մի լաւութիւն չտեսնէ. Չէ՞ որ ամենքն էլ մէկ տեղ են գնում։
7* Մարդիս բոլոր աշխատանքը իր բերանի համար է, սակայն հոգին չի կշտանալ։
8 Որովհետեւ իմաստունը ի՞նչ գերազանցութիւն ունի յիմարից, եւ ի՞նչ՝ այն ապրել գիտացող աղքատը ապրողների առաջին։
9 Լաւ է աչքով տեսնել քան թէ մտքով զբաղուիլ. Սա էլ է ունայն եւ քամիի աշխատանք։
10 Ինչ որ եղել է, նորա անունը արդէն գրուած է, եւ յայտնի է, որ մարդ է. Եւ որ * նա չէ կարող վիճել իրանից Զօրաւորի հետ։
11 Որովհետեւ շատ խօսքեր կան, որ ունայնութիւնը շատացնում են. Մարդիս ի՞նչ օգուտ։
12 Որովհետեւ ո՞վ գիտէ թէ ինչն է լաւ մարդիս համար կեանքի մէջ, նա իր կեանքի սակաւաթիւ օրերումն ունայն է լինում, եւ * նորանց շուքի պէս անց կացնում. Եւ * ո՜վ էլ պիտի մարդիս իմացնէ, թէ ի՞նչ կլինի նորանից յետոյ արեգակի տակին։