1 Դաւիթի Սաղմոս. * երբոր նա Յուդայի անապատումն էր։
Ով Աստուած, դու ես իմ Աստուածը. Առաւօտանց քեզ եմ ման գալիս. * հոգիս ծարաւ է քեզ համար. Մարմինս քեզ է ցանկանում ցամաք եւ ծարաւ երկրում, ուր որ ջուր չկայ։
2 Այնպէս սրբութեան տեղումը նայեցի քեզ, որ * քո զօրութիւնն ու փառքը տեսնեմ։
3* Որովհետեւ քո ողորմութիւնը լաւ է քան թէ կեանքը. Իմ շրթունքներս պիտի գովեն քեզ։
4 Այսպէս կօրհնեմ քեզ * իմ կեանքումը. Քո անունովը կբարձրացնեմ իմ ձեռքերը։
5 Իմ կեանքը կկշտանայ ինչպէս * ճարպով եւ պարարտութիւնով, եւ իմ բերանը կօրհնէ քեզ ուրախ շրթունքներով։
6 Երբոր * քեզ յիշում եմ անկողնումս գիշերուան պահերումը քեզ վերայ եմ մտածում։
7 Որովհետեւ դու ինձ օգնութիւն եղար. Եւ ես քո թեւերի հովանաւորութեան տակ * կցնծամ։
8 Իմ անձը պինդ քո ետեւիցն է ընկնում. Քո աջը հաստատ պահում է ինձ։
9 Բայց նորանք իմ անձի կորուստն են ուզում. Վայր կընկնեն երկրի խորերի մէջ.
10* Սրի ձեռը կմատնուին. Չագալների բաժին կլինին։
11 Բայց թագաւորն Աստուծով կուրախանայ. Կպարծենան բոլոր * նորանով երդում անողները, որովհետեւ * կխփուի սուտ խօսողների բերանը։