Առակաց 17

Իմաստութիւն և յիմարութիւն՝ մանաւանդ խօսելիս։

1 Լաւ է * մի չոր պատառը՝ խաղաղութիւնով, քան թէ մի տուն լիքը մորթուած ոչխար՝ կռիւով։

2 Իմաստուն ծառան կտիրէ * նախատինք բերող որդիի վերայ. Եւ եղբայրների մէջ ժառանգութեան բաժին կառնէ։

3* Արծաթի համար հալոց կայ եւ ոսկիի համար՝ քուրայ, բայց սիրտերը քննողը Տէրն է։

4 Չարագործը ականջ է դնում անիրաւ շրթունքների, ստախօսը լսում է կորստական լեզուին։

5* Աղքատին ծաղր անողը նորա Արարչին է անարգում, * ձախորդութեան վերայ ուրախացողը անպատիժ չի մնալ։

6* Ծերերի պսակը որդկանց որդիքն են, եւ որդկանց պարծանքը՝ իրանց հայրերը։

7 Տխմարին չի վայելիլ բարձրախօս շրթունքները, ո/ւր մնաց որ ազնուականին՝ ստախօս շրթունքը։

8* Ընծան պատուական քար է ունեցողին համար. Ուր որ էլ դառնայ՝ յաջողվում է։

9* Յանցանքը ծածկողը բարեկամութիւն ուզող է, բայց * խօսքը կրկնողը մտերիմ բարեկամներին կբաժանէ։

10 Յանդիմանութիւնը աւելի է ազդում խոհեմին, քան թէ հարիւր հարուածը՝ յիմարին։

11 Միշտ ապստամբութիւն է ուզում չարը, բայց մի անգութ պատգամաւոր կուղարկուի նորան։

12 Լաւ է * մարդիս մի ձագերը կորցրած արջ պատահէ, եւ ոչ թէ յիմարն իր յիմարութեան ժամանակ։

13* Լաւութեան փոխարէն ով որ չարութիւն հատուցանէ նորա տանիցը չարիքը չի հեռանալ։

14 Ջրի արձակման նման է կռիւի սկիզբը. Բայց * վէճը չբորբոքուած դու ետ քաշուիր։

15* Անզգամին արդարացնողը, եւ արդարին անզգամ անողը, երկուսն էլ զզուելի են Տիրոջը։

16 Ի՞նչ պէտք է յիմարի ձեռքին իմաստութիւն առնելու գինը, քանի որ խելք չունի։

17* Ամեն ժամանակ սիրող է բարեկամը, եւ եղբայրը նեղ օրուան համար է ծնուած։

18* Պակասամիտ մարդը ձեռքը երաշխաւորութեան կտայ, եւ գրաւ կլինի իր ընկերի առաջին։

19 Յանցանքը սիրող է կռիւ սիրողը, * իր դուռը բարձրացնողը կործանման է ման գալիս։

20 Ծուռ սրտի տէրը բարութիւն չի գտնիլ, եւ * լեզուն ծռողը չարութեան մէջ կընկնի։

21* Յիմարը տրտմութիւն է իր ծնողի համար, եւ տխմարի հայրը չի ուրախանալ։

22* Ուրախ սիրտը օգտակար է ինչպէս դեղ, * բայց կոտրած սիրտը ոսկորները կչորացնէ։

23 Ամբարիշտը կաշառքը ծոցիցն առնում է, * որ ծռէ իրաւունքի ճանապարհները։

24* Իմաստութիւնը հասկացողի առաջին է, բայց յիմարի աչքերի համար՝ աշխարհքի ծայրումը։

25* Յիմար որդին տրտմութիւն է իր հօր համար, եւ դառնութիւն իր ծնողի համար։

26* Արդարի վերայ էլ տուգանք դնել լաւ չէ, նաեւ իշխաններին ծեծել՝ ուղղութեան համար։

27* Իր խօսքերը զսպողը գիտութիւն գիտէ. Եւ ծանրաբարոյ մարդը խոհեմ է։

28* Յիմարն էլ լռելով իմաստուն կհամարուի, եւ իր շրթունքը խփողը՝ հանճարեղ։