Յոբ 17

Յոբը իր շուրջը միայն թշուառութիւն և իր առաջին միայն գերեզմանն է տեսնում։

1 Շունչս նուաղել է, օրերս հանգչում են. * գերեզմաններն պատրաստ են ինձ համար։

2 Չէ՞ որ ծաղրածուներն ինձ մօտ են, եւ իմ աչքը անդադար տեսնում է նորանց * հակառակութիւններն։

3 Ապահովիր, դու իմ երաշխաւորը եղիր քեզ մօտ. * ո՞վ կայ որ ձեռքիցս բռնէ։

4 Որովհետեւ դու ծածկեցիր իմաստութիւնը նորանց սրտիցը, դորա համար դու չես բարձրացնել նորանց։

5 Ով որ կողոպտուելու մատնէ իր ընկերներին, նորա որդկանց աչքերը պիտի նուաղին։

6 Եւ նա ինձ * առակ է շինել ժողովուրդներին, եւ ես զզուանք եմ դառել նորանց առաջին։

7 Նաեւ պղտորել է աչքս տրտմութիւնից, եւ բոլոր անդամներս ստուերի պէս են։

8 Ուղիղները սոսկում են սորա վերայ, եւ անմեղը գրգռվում է կեղծաւորի պատճառովը։

9 Իսկ արդարը պինդ կբռնէ իր ճանապարհը, եւ * մաքուր ձեռք ունեցողը քանի գնայ կզօրանայ։

10 Բայց դուք ամենքդ էլ * դարձեալ եկէք, եւ ես ձեզանում իմաստուն չեմ գտնում։

11* Օրերս անց են կացել, խափանուել են իմ դիտաւորութիւններն իմ սրտի խորհուրդները։

12 Գիշերը փոխում են ցերեկի, իբր թէ լոյսը մօտ է՝ խաւարի առաջին։

13 Թէեւ սպասեմ, դժոխքն է իմ տունը. Խաւարումը պիտի ձգեմ իմ անկողինը։

14 Ապականութեանը կանչեցի՝ Դու իմ հայրն ես. Որդերին՝ իմ մայրն ու քոյրն էք։

15 Եւ հիմա ո՞ւր է իմ յոյսը. Եւ իմ յոյսը ո՞վ է տեսնելու։

16 Գերեզմանի նիգերի մօտ պիտի իջնէ, երբոր միասին կհանգստանանք հողի վերայ։