Յոբ 19

Յոբի հինգերորդ պատասխանը`գանգատում է իր բարեկամների անգթութիւնիցը, նկարագրում է մեծ թշուառութիւնը. բայց վերջը յոյս է յայտնում թէ իր փրկիչը կենդանի է:

1Եւ Յոբը պատասխանելով ասեց.

2Մինչև ե՞րբ պիտի վշտացնէք իմ հոգին, և ինձ փշրէք խօսքերով:

3Ահա *տասն անգամ ինձ մեղադրեցիք. չէ՞ք ամաչում` ինձ ապշեցնում էք:

4Եւ եթէ ես իրաւ սխալուել եմ, ինձ մօտ կմնայ իմ սխալմունքը:

5Կամ յիրաւի ուզում էք *ամբարտաւանալ ինձ վերայ, և յանդիմանում էք ինձ իմ մի յանցանքի համար:

6Իմացէք ուրեմն որ Աստուած է ինձ կործանել, և իր ցանցովն ինձ պատել:

7Ահա ես աղաղակում եմ` զրկա՛նք, և պատասխան չեմ ստանում, բողոքում եմ, բայց իրաւունք չկայ:

8*Ճանապարհս կապել է նա, և չեմ կարողանում անցնել, և իմ շաւիղների վերայ խաւար է դրել:

9*Փառքս հանել է ինձանից, և թագը վեր առել գլխիցս:

10Ինձ քանդել է շուրջանակի, որ ես գնամ, և ծառի նման պոկել է իմ յոյսը:

11Նա վառել է իր բարկութիւնն ինձ դէմ, և *ինձ իր թշնամիներին նման է համարում:

12Նորա գունդերը միասին եկան, և իրանց ճանապարհները *կազմեցին ինձ դէմ, և բանակուեցան իմ վրանի շուրջը:

13*Իմ եղբայրներին հեռացրել է ինձանից, և իմ ծանօթներն էլ օտարացել են ինձանից:

14Ինձ ձգել են իմ ազգականները, և իմ ճանաչները մոռացել են ինձ:

15Իմ տան բնակողներն ու իմ աղախիններն օտար համարեցին ինձ. ես մի օտարական եմ դառել նորանց աչքին:

16Ծառայիս կանչում եմ, և նա չէ պատասխանում. իմ բերանովն պիտի աղաչեմ նորան:

17Շունրս ընդդէմ է գալիս իմ կնոջը, և իմ խնդիրքը` իմ մօր որովայնի որդկանցը:

18*Փոքր տղերքն անգամ անարգում են ինձ. ես վեր կենալիս նորանք խօսում են վրաս:

19*Ինձանից զզվում են իմ մտերիմ բարեկամները, և իմ սիրածները ընդդիմանում են ինձ:

20*Մորթիս և մարմինս են փակել ոսկորներս, և մինակ ատամներիս կաշիովն եմ պրծել:

21Ողորմեցէք ինձ, ողորմեցէք ինձ, ով իմ բարեկամներ. որովհետև *Աստուծոյ ձեռքը դպել է ինձ:

22*Ինչու՞ էք ինձ հալածում դուք էլ Աստուծոյ նման, և չէ՞ք կշտանում իմ մարմնիցը:

23Ոհ երանի՛ թէ գրուէին խօսքերս, երանի՛ թէ քանդակուէին մի գրքի մեջ:

24Երկաթի գրիչով և կապարով, փոխադրուէին քարի վերայ յավիտեան:

25Իսկ ես գիտեմ որ փրկիչս կենդանի է, և նա վերջը պիտի կանգնէ հողի վերայ:

26Եւ իմ մորթը այսպէս թափուելուց յետոյ, այն ժամանակ *իմ մարմնիցը տեսնելու եմ Աստուծուն:

27Որին որ ես ինքս եմ տեսնելու, և իմ աչքերն են մտիկ տալու նորան, և ոչ թէ ուրիշը. իմ երիկամունքները հալվում են իմ ներսումը:

28Որ պիտի ասէիք. Ի՞նչ ենք հալածում նորան. և ինձ վերայ է գտնվում բանի արմատը:

29Վախեցէք դուք սուրի երեսիցը. որովհետև անիրաւութիւնների դէմ բարկացող է սուրը *որ իմանաք թէ դատաստան կայ: