1* Սորանք էլ են սողոմոնի առակները, որ յուդայի եզեկիա թագաւորի մարդիկը օրինակեցին։
2* Աստուծոյ փառքն է բանը ծածկելը. Բայց թագաւորների փառքն է * բանը քննելը։
3 Երկինքը բարձրութիւնով, եւ երկիրը խորութիւնով, եւ թագաւորների սիրտը չի քննուիլ։
4* Հանիր կղկղանքը արծաթից, եւ ոսկերչի համար անօթ դուրս կգայ։
5* Դուրս արա թագաւորի առաջից ամբարշտին, եւ * նորա աթոռը կհաստատուի արդարութեամբ։
6 Մի պարծենար թագաւորի առաջին, եւ մեծամեծների տեղը մի կանգնիր։
7* Որովհետեւ լաւ է որ քեզ ասեն. Վեր բարձրացիր այստեղ, քան թէ քեզ խոնարհեցնեն այն իշխանի առաջին, որին տեսնում են քո աչքերը։
8* Շուտով կռուի մի գնար, մի գուցէ չիմանաս թէ վերջումը ինչ պիտի անես, երբոր ընկերդ քեզ ամաչեցնէ։
9* Դատդ վարիր ընկերիդ հետ, բայց գաղտնիքը ուրիշին մի յայտնիր։
10 Որ մի գուցէ լսողը քեզ անարգէ, եւ վատ անունդ միւս անգամ չգնայ։
11* Մէկ յարմար ժամանակին խօսուած խօսքը ոսկի խնձորներ են արծաթի զարդերի մէջ։
12 Ոսկի օղ եւ գոհարեղէն մանեակ է իմաստունի խրատը՝ լսող ականջի համար։
13 Ինչպէս է ձիւնի պաղութիւնը հունձքի ժամանակին, նոյնն է * հաւատարիմ դեսպանն իրան ուղարկողի համար. Նա զուարթացնում է իր տիրոջ հոգին։
14* Ամպեր եւ քամի՝ բայց առանց անձրեւի՝ այն մարդն է * որ պարծենում է դարտար պարգեւներով։
15* Երկայնմտութեամբ կհամոզուի իշխանը, եւ կակուղ լեզուն ոսկոր կկոտրէ։
16* Եթէ մեղր գտնես՝ կեր պէտքիդ չափ. Մի գուցէ նորանից կշտանաս եւ փսխես նորան։
17 Ոտքդ սակաւ յաճախէ ընկերիդ տունը, մի գուցէ քեզանից կշտանայ եւ զզուէ քեզանից։
18* Ուռ եւ սուր եւ սրած նետ է այն մարդը, որ սուտ վկայութիւն է տալիս իր ընկերի դէմ։
19 Կոտրած ատամ եւ դիւրագլոր ոտք է նեղ օրը անհաւատարիմ մարդի վերայ ապաւինելը։
20* Ցուրտ օրին զգեստը հանել, կամ բորակի վերայ քացախ ածել է երգեր երգելը տրտում մարդի առաջին։
21* Եթէ թշնամիդ սոված է՝ հաց տուր նորան, եւ եթէ ծարաւ է՝ ջուր խմեցրու նորան.
22 Որովհետեւ այսպէս անելով նորա գլխի վերայ կրակի կայծեր կդիզես. Եւ * Տէրը քեզ կհատուցանէ։
23* Հիւսիսային քամին անձրեւ է բերում, եւ խոժոռ դէմքը՝ * գաղտախօս լեզու։
24* Լաւ է բնակուել մի կտուրի անկիւնում, քան թէ կռուասէր կնոջ հետ մեծ տան մէջ։
25 Պաղ ջուր է ծարաւած սրտի համար բարի լուրը հեռու երկրից։
26 Պղտորած ակնի եւ քանդուած աղբիւրի նման է ամբարշտի առաջին ընկճուող արդարը։
27* Շատ մեղր ուտելը լաւ չէ, * իր պատիւը որոնելը պատիւ չէ։
28* Քանդուած անպարիսպ քաղաք է այն մարդը, որ չէ զսպում իր ոգին։